හැමදාම

කවි නොලීවට
හැමදාම
මතක් වෙන්නෙ
නුඹ

විඳිනු වස්

වැස්සක් ව වැටෙන්න

කුඩයක් නැති වෙලාවක

මා නැහැවෙන ලෙසට

ඔබේ පා අතර දැවටුනු

ඒ සිසිල් දිය දහර...

ඉඩදෙන්නමා වෙත

එලෙස වත් විඳගන්න

ඔබේ ස්පර්ෂය...

රෑ ලියන කවි   

ස්කූටරේ දයාබර ,

පුංචි ක්ලැසික් ස්කුටරේ

මට හැකි නම් ඔයා වගේ 

මහත්තයාවත් අරගෙන 

පාරදිගේ ගමන් යන්න 

මහත්තයා හරි ආදර 

පුංචි ක්ලැසික් ස්කුටර

ඔබ නම් හරි පින්කාරයි 

ඔබව පමණි මහත්තයා 

ආදරයෙන් රැකගන්නේ

කුටු කුටු ගා ඔබත් එක්ක  

යනෙනා ගමනක් අතරේ

පුංචි ක්ලැසික් ස්කුටරේ 

මොනවද ඔහු පවසන්නේ

පෙම්වතියක් ඉන්නවාද 

ඔහු ඉන් මුසපත් වෙලාද 

දෙමාපියන් සනීපෙන්ද 

ඔබට හැකි නෙහ් අසාගන්න 

පුංචි ක්ලැසික් ස්කුටර

ඔබට හැකිද මෙය කරන්න 

මගේ හැඟුම් මහත්තයට 

කියාගන්න උදව් වෙන්න 

යන එන කොට මේ පැත්තෙන් 

අපේ ගෙදර ඇවිත් යන්න 

පුංචි රෝදේ හරවාලා 

එක්ක එන්න මහත්තයා 

දැකගන්නට ලැබුනේ නෑ

විඳගන්නට ලැබුනේ නෑ 

කාලයකින් ඔහු සිනහව 

පුංචි ක්ලැසික් ස්කූටර

සෙනෙහෙ වදන් කියාගන්න 

අවස්ථාව ලැබුනේ නෑ 

ඔහුට වෙනත් මනාලියක් 

හොයා ගන්න ඉස්සෙල්ලා 

මගේ හිතේ තිබෙන හැඟුම් 

අඟවන්නට ඕනා ඔහුට ...

  

ඔයා කැමති විදිහට ඔයා කියනවනම්

තැම්පත් බව වැඩී නම් 

ඕනැතරම් පිස්සු වැඩ කරන්නම්

ඔයා කැමති විදිහට 

ඔයා කියනවනම්

 

හුඟක් තැම්පත් ව ඉන්නම්

මගේ පොඩි පිස්සු වැඩ නවතලා

ඔයා කැමති විදිහට 

ඔයා කියනවනම්

රසට කෑම ටික උයන්නම් 

ඔයාගෙ අම්මගෙන් අහල

ඔයා කැමති විදිහට 

ඔයා කියනවනම්

ආදරේ මදිවගේ දැනෙනවනම් 

මදි නො කියන්න ආදරේ දෙන්නම්

ඔයා කැමති විදිහට 

ඔයා කියනවනම් 

ඒත් මං ලස්සන මදි

ඔයාට ගැලපෙන්නෙ නෑ 

හිත හදාගන්නම්

ඒත් 

ඒ 

කොහොමද 

ඔයා කැමති විදිහට 

ඔයා කියනවනම් 

මං ඔයාගෙ ම වෙන්නම් 

හැමදාම හැමමොහොතෙම

ළඟින් දැවටිලා ඉන්නම්

හීන

හොඳටෝම පණ ගැහෙනා
හීනවල කිමිදෙන්න
ඔබ එනවද මට කියන්න;

ඔබ ආපසු මගෙ හීනෙට
පාට පාට තටු ලැබිලා
පියාඹාවි ආකාසේ
රුවන්විජිත ඉම් සොයලා


ඔබ නාවොත් ඒ හීනෙට
පාට පාට තටු කොයින්ද
හීනවලට රුවන්විජිත
හීන මාලිගා වේවී...

මහ ගොඩක්

මහ ගොඩක් වහින්න
මගේ දුක සේදි සේදී
ගලායන පරිදි ගංදිය
මහ ගොඩක් ගලන්න
මගේ සෙනෙහස බේරි බේරී
වෑහෙනා සේ ඔබ පතුල
මහ ගොඩක් වෑහෙන්න
මගේ සිතිවිලි  මතින් මත්වී
මතුවෙනා සේ බිඟුන් වද
මහ ගොඩක් මතුවෙන්න
මගේ ප්‍රේමය පිපි පිපී
කුසුම් ලෙස ඔබේ හදවත

සිත ඉල්ලන්නේ ඔබව ...

 මං කුමක් කරම් ද
 මං සුසුම් ලමින් ඉන්නෙ
 මා කුමක් කළ යුතුද?....

ඈත සිටින කෙනෙක් ළං වෙන්න අහනවා

නමුදු ඔබ !!!
ඔබට මගේ හදවත ඇසෙන්නේ නෑ

මේ ගැහැනු ළමයා අයදිමින් ඉන්නවා
හදවත තුළ ගින්දර ඉපදෙමින් තියෙනවා
ආසාදනයක් වගේ තාරුණ්‍යය ම පාරවනවා

තොල් ආලේපන ඉල්ලගෙන යොවුන් වියෙන්
මං සරසනවා මගේ සිහින වර්ණ වලින්
මිරිගුවක් පිටුපස පිපාසිත ව දිව යනව මං

ඔබ ළඟින් ගියත්
ඇයි මගේ සිත ස්වයං ව පිරී යන්නේ
ඇයි මම මල් උයනින් පලා යන
මල් කැකුළිය වන්නේ

මී මැස්සෙකුගේ සෙවනැල්ලකට ආශා කරන මම
කූඩුව තුළ සිරවී සිටින එක් අසරණ මුවැත්තියක් වෙමි
යනෙන කොටිඇස් ගිල ගැනීමට උත්සාහ කරන..

මා කුමක් කළ යුතුද ?...